Bankowe rezerwy na straty kredytowe. Praktyka światowa

Ryzyko stanowi nieodłączny atrybut każdej działalności gospodarczej, gdyż z różnych powodów nie można go całkowicie wyeliminować. Tradycyjnym instrumentem łagodzenia negatywnych skutków ryzyka bankowego są rezerwy na straty kredytowe. Zasady ich funkcjonowania ocenia się jako niedoskonałe i uznaje się je za jeden z czynników sprzyjających powstawaniu i trwaniu kryzysów finansowych. Wśród wad wspomnianych zasad wymienia się złożoność, retrospektywność i procykliczność oraz wewnętrzną niespójność, a także niejednolitość, która jest wynikiem nieskutecznej harmonizacji. Brak jednolitych, powszechnie akceptowanych wzorców w omawianym zakresie sprawia, że rozwiązania stosowane w praktyce banków w poszczególnych krajach różnią się. Istniejące różnice w zasadach funkcjonowania bankowych rezerw na straty kredytowe – utrudniające ich poznanie i ocenę oraz porównywalność, zwłaszcza w sytuacji całkowitego braku lub też ograniczonej ich transparentności – są przyczyną poważnych problemów (np. utrudniają prawidłową ocenę sytuacji banków oraz zaburzają sprawiedliwą walkę konkurencyjną na rynku bankowym).
Celem książki jest prezentacja zasad funkcjonowania bankowych rezerw na straty kredytowe w sześciu krajach świata, tj. w Argentynie, Australii, Hiszpanii, Jordanii, Namibii i w Stanach Zjednoczonych. Dobór krajów był podyktowany chęcią zaprezentowania rozwiązań reprezentatywnych jednocześnie z wielu różnych punktów widzenia, w tym zwłaszcza ze względu na różne położenie geograficzne krajów, przynależność krajów do odmiennych systemów finansowych oraz systemów rachunkowości, a także reprezentujących różne modele bankowości i, wreszcie, z uwagi na znacznie odmienny poziom rozwoju gospodarczego krajów i stopień rozwoju ich systemów bankowych.
Książka jest adresowana do tych wszystkich, którzy są zainteresowani szeroko rozumianą problematyką bankową z racji wykonywanej pracy lub wyuczonego zawodu, realizowanych badań lub prowadzonych studiów, czy też chęcią poznawania nowego i dbałością o stały rozwój intelektualny.