Budowa Potencjału Bojowego Wojska Polskiego 1945–1990

Książka jest cennym opracowaniem mającym charakter monograficzny. Kompleksowo i zrozumiale ujmuje merytoryczne zagadnienia z zakresu polityki obronnej i wojskowości na przestrzeni 45 lat.

Autor przedstawia je na tle zjawisk, jakie towarzyszyły zimnej wojnie i związanemu z nią wyścigowi zbrojeń, którego skutki dotyczyły także Polski. Pokazuje rozwój organizacyjno-techniczny wojsk operacyjnych, przedstawiając zależności między potencjałem bojowym wojska a możliwościami ekonomicznymi państwa i kondycją polskiego przemysłu zbrojeniowego.

W przystępny sposób obrazuje zintegrowany system zarządzania produkcją specjalną oraz wdrażania i eksploatacji uzbrojenia przez użytkowników, ukazując przy tym rolę przemysłowego i wojskowego zaplecza naukowo-badawczego. Wyjaśnia relacje z RWPG i ze strukturami wojskowymi UW w tych dziedzinach. Pokazuje skalę wydatków Polski na obronę narodową, które znacznie obciążały polskie społeczeństwo, zwłaszcza w okresie największych kryzysów w stosunkach między Wschodem i Zachodem. Wskazuje na określoną ciągłość historyczną w procesie rozwoju polskiego przemysłu zbrojeniowego i polskiej myśli konstruktorskiej.

Przykładem tego jest nawiązanie do budowy Centralnego Okręgu Przemysłowego przed II wojną światową oraz wkład w odbudowę polskiego przemysłu zbrojeniowego i jego powojenny rozwój profesorów: Janusza Groszkowskiego, Piotra Wilniewczyca i Tadeusza Sołtyka znanych w II RP. Akcentuje osiągnięcia Wojskowej Akademii Technicznej, a wśród nich konstrukcje polskich laserów.

Odnosi się także do tezy o pracach nad polską bronią termojądrową, którą miał prowadzić zespół uczonych tej politechniki wojskowej pod kierownictwem jej ówczesnego komendanta, generała profesora Sylwestra Kaliskiego. W zrozumieniu przedstawianej problematyki pomagają liczne i zarazem interesujące tabele, schematy i zdjęcia.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.