Miasto, które nie zginęło. Ludność cywilna Warszawy 1939-1945 i pomniki jej poświęcone

Niepokonana stolica Polski lat 1939-1944 żyje w pamięci indywidualnej i grupowej, w narodowych rytuałach i w krajobrazie miasta. Niewiele jest jednak prac poświęconych pomnikom dedykowanym cywilnym ofiarom wojny.

Tekst napisany został z myślą o ludziach, którzy obok tych pomników przechodzą, ale także i tych, którzy być może nigdy ich nie odwiedzą. Zrodził się z pragnienia, aby pamięć o zgładzonej ludności Warszawy zajęła należne jej miejsce w narracjach o miastach Europy ciężko doświadczonych w drugiej wojnie światowej.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.