Na jagody

Maria Konopnicka, z domu rodzinnego Wasiłowska, urodziła się 23 maja 1842 roku w Suwałkach, a zmarła 8 października 1910 roku we Lwowie. Jest zaliczana do grona najważniejszych polskich pisarzy okresu realizmu. Była poetką, publicystką, krytykiem literackim, tłumaczką i działaczką społeczną. Sławę przyniosły jej również dzieła literatury dla dzieci, z których najbardziej znane to „O krasnoludkach i sierotce Marysi” i „Nasza szkapa”. Autorka od 12 roku życia, po śmierci matki, była wraz z rodzeństwem wychowywana przez ojca, który wymagał od swoich dzieci surowego przestrzegania zasad chrześcijańskiej moralności. W 1862 roku Maria Wasiłowska wyszła za mąż za Jarosława Konopnickiego. Miała z nim 8 dzieci, jednak dwoje z nich umarło krótko po urodzeniu. W 1876 odeszła od małżonka i samotnie wychowywała swoje potomstwo.

Debiut literacki Marii Konopnickiej miał miejsce w 1870 roku, kiedy opublikowała w dzienniku „Koszalin” swój wiersz „Zimowy Poranek”. Napisała również takie utwory jak m.in. „W poranek”, „Tęsknota”, „Rota” czy „Stefan Burczymucha”. Jej wiersz pt. „W górach” został pozytywnie zrecenzowany przez samego Henryka Sienkiewicza. W poezji autorki zawarte są motywy patriotyczne, a także obrazy współczesnej autorce wsi oraz pokrzywdzonych przez los ludzi, których dotykał problem nierówności społecznych. Maria Konopnicka napisała również cykl nowel, wydając takie tytuły jak m.in. „Cztery nowele”, „Na drodze”, „Moi znajomi” czy „Ludzie i rzeczy”. Była poza tym krytykiem literackim na łamach wielu czasopism – np. „Gazeta Polska”, „Kłosy” czy „Kurier Warszawski”. Konopnicka największą popularność zdobyła jednak dzięki pisaniu książek dla dzieci. Ich lektura do dziś uwrażliwia najmłodszych na piękno przyrody, a także uczy takich wartości jak pracowitość, empatia, uczciwość, wytrwałość czy wielkoduszność.