Odmiana przez przypadki. Zosia Knyszewska. Tom 4

Hans Christian Andersen to duński pisarz i poeta, urodzony w 1805 roku w Odense. Zmarł w 1875 roku w Rolighed. Początkowo marzył o karierze aktorskiej, uczęszczał do szkoły baletowej, jednak nie został przyjęty do teatru. Chciał się z nim w jakikolwiek sposób związać, więc spróbował swoich sił jako autor sztuk teatralnych. Ponadto pisał wiersze, opowiadania, szkice i powieści. Bardzo chciał zostać sławnym poetą. Najbardziej znany jest jednak jako autor baśni dla dzieci, takich jak np. „Calineczka”, „Królowa śniegu”, „Dziewczynka z zapałkami”, „Nowe szaty cesarza”, „Brzydkie kaczątko”, „Księżniczka na ziarnku grochu” i „Słowik”.

Baśnie Andersena to dzieła uniwersalne dla każdego czytelnika. Stanowią one pewną metaforę, są w nich ukryte prawdy o codzienności, ludzkim charakterze, posiadają głębszy sens. Pierwszy zbiór „Baśnie opowiedziane dla dzieci” został wydany w 1835 roku. Od tego czasu, nowe dzieła były wydawane już regularnie. Baśnie były pisane w oparciu o codzienne życie, które stanowiło inspirację do pracy twórczej. Są one zakorzenione w tradycji chrześcijańskiej.

Hans Christian Andersen to pisarz ciekawy świata i ludzi. Był bacznym obserwatorem podczas licznych podróży po Europie. Posiadał ogromną wrażliwość, miał kompleksy i trudny charakter. Cierpiał na depresję. W jego wyobraźni zrodziło się wiele postaci, będących bohaterami baśni. Były to przedstawione w atmosferze magii i melancholii mówiące zwierzęta, rośliny, przedmioty, księżniczki, książęta, elfy. Każde z nich było przedstawicielem dobra lub zła. Dzięki baśniom Andersena już najmłodszy czytelnik uczy się empatii. Poznaje różnorodność charakterów postaci, w których kryją się ludzkie cechy. Baśnie Andersena przekazują w najprostszy sposób ponadczasowe wartości wychowawcze. Płyną z nich morały, które potrafią pobudzić do przemyśleń nawet dorosłych czytelników.