Pretorianie Kremla. Wojska powietrznodesantowe Federacji Rosyjskiej

Książka zawiera podsumowanie doświadczeń związanych z procesem formowania i rozbudowy potencjału początkowo radzieckich a następnie rosyjskich wojsk powietrznodesantowych. Koncentrując się na wybranych, istotnych z punktu widzenia tematu zagadnieniach koniecznym było wprowadzenie w opracowaniu znaczących ograniczeń związanych z czasem ich realizacji, jak i odmiennością i różnorodnością rezultatów ewolucji potencjału WPD.

Ramy czasowe książki zawarto od daty utworzenia pierwszego pododdziału skoczków spadochronowych Armii Czerwonej do chwili uruchomienia zasadniczego etapu modernizacji rosyjskich wojsk powietrznodesantowych w latach 2014 - 2015. Jednakże, by wytłumaczyć złożone procesy tworzenia nowej formacji, odwołano się do faktów związanych z funkcjonowaniem radzieckich sił zbrojnych w latach 1920 - 1930. Opracowanie oparto na czterech rozdziałach, z których pierwszy obejmuje realizowany w latach 1920 – 1941 proces formowania nowego komponentu sił zbrojnych, tym samym diagnozę kondycji radzieckich wojsk powietrznodesantowych tuż przed niemiecką agresją.

Rozdział drugi obejmując przebieg działań bojowych prowadzonych z wykorzystaniem radzieckich formacji spadochronowych w latach 1941-45 zawiera ocenę ich efektywności jak i diagnozę stanu w jakim wojska powietrznodesantowe pozostawały po zakończeniu II wojny światowej.

Rozdział trzeci to zwarty opis efektów gwałtownego przyspieszenia rozbudowy i modernizacji potencjału radzieckich wojsk powietrznodesantowych. Rozdział czwarty integrując sumaryczne wnioski z diagnozy stanu rosyjskich wojsk powietrznodesantowych po rozpadzie ZSRR oraz postępu procesu ich rozwoju do 2014 r. zawiera prognozę oraz ocenę potencjalnych kierunków dalszych zmian do 2020-2025 roku.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.