Przez kraj ludzi, zwierząt i bogów

Ferdynand Antoni Ossendowski przyszedł na świat 27 maja 1878 roku w Lucynie, natomiast zmarł 3 stycznia 1945 roku w Grodzisku Mazowieckim. Był człowiekiem o wielu profesjach – pisarzem, dziennikarzem, podróżnikiem, geologiem, geografem, chemikiem, nauczycielem akademickim, a także działaczem społeczno-politycznym. Za swoją twórczość został nagrodzony w 1936 roku Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury. Oznaczenie to otrzymał za swoje książki o tematyce podróżniczej. Jest uznawany za twórcę gatunku literackiego nazywanego romantyzmem podróżniczym. Ossendowski zdobywał wykształcenie na uczelniach w Tomsku, Sankt Petersburgu oraz w Paryżu. W Sankt Petersburgu podejmował również zatrudnienie w charakterze pracownika naukowego. Napisał 77 książek. Był jednym z najpoczytniejszych autorów i podróżników dwudziestolecia międzywojennego. Jego książki sprzedały się wówczas w około 80 milionach egzemplarzy. Ferdynand Antoni Ossendowski odbył podróże m.in. do takich państw jak Japonia, Mongolia, Mandżuria, Syberia, Indochiny czy Indie.

Najsłynniejsza książka Ossendowskiego nosi tytuł „Zwierzęta, ludzie bogowie”. Została ona wydana w 1923 roku. Przetłumaczono ją na 19 języków, dzięki czemu przyniosła autorowi międzynarodową sławę. Jej głównym motywem jest ucieczka z carskiej Rosji i udanie się w niebezpieczną podróż po Rosji oraz Dalekim Wschodzie. Książki pisarza zawierają wiele nieprawdopodobnych opisów, których wiarygodność wydaje się wątpliwa. Niemniej czytelnik, dzięki lekturze jego książek doświadcza ekscytującej przygody i przeżywa wszystkie trudy ekstremalnych wypraw razem z pisarzem. Inne słynne książki podróżnicze Ferdynanda Antoniego Ossendowskiego to „Biały kapitan” oraz „Gasnące ognie: podróż po Palestynie, Syrji, Mezopotamji”.

Ossendowski był również antykomunistą, czego wyrazem jest opublikowana w 1930 roku książka pt. „Lenin”. Przyjmuje ona postać biografii tego autorytatywnego przywódcy bolszewickiego, a także krytyki jego ideologii społeczno-politycznej. Lenin dowiedziawszy się o jej wydaniu, postanowił uśmiercić autora, jednak ten zmarł naturalną śmiercią 3 stycznia 1945 roku.