Uwięziona. W poszukiwaniu straconego czasu. Tom 5

Autor	Proust Marcel
Nazwa	Uwięziona. W poszukiwaniu straconego czasu. Tom 5
Liczba stron	1
Data premiery	04-11-2014
Wydawca	Heraclon International
Seria	W poszukiwaniu straconego czasu
Tłumacz	Boy-Żeleński Tadeusz
Lektor	Breitenwald Michał
ean	9788379271504
Tytuł i podtytuł oryginalny	La Prisonnière
Numer wydania	I
Język wydania	polski
Język oryginału	francuski
Forma	płyta kompaktowa CD

Marcel Proust urodził się 10 lipca 1971 roku w Auteuil, a odszedł ze świata 18 listopada 1922 roku w Paryżu. Francuski powieściopisarz i felietonista. Znany głównie z napisania powieści „W poszukiwaniu straconego czasu”, która została uznana za klasyk współczesnej literatury światowej. Pierwszy tom pt. „W stronę Swanna” został opublikowany w 1913 roku. Kolejne części noszą takie tytuły jak: „W cieniu zakwitających dziewcząt”, „Strona Guermantes”, „Sodoma i Gomora”, „Uwięziona”, „Nie ma Albertyny” lub „Utracona” oraz „Czas odnaleziony”. Marcel Proust pochodził z bogatej rodziny żydowskiej. Podejmował studia na takich kierunkach jak filozofia, prawo i literatura w Institut d’études politiques de Paris. Był częstym uczestnikiem paryskich salonów, znany ze snobistycznych skłonności oraz osobistej charyzmy. Od wczesnych lat swojego życia silnie związany emocjonalnie z własną matką. Swoją pierwszą powieść opublikował w 1996 roku, jednak nie spotkała się ona z pozytywnym przyjęciem. Felietony jego autorstwa ukazywały się na łamach takich pism jak „Le Mensuel”, „La Revue blanche” czy „Le Banquet”. Marcel Proust w swoim opus magnum poddaje charakterystyce kluczowe zmiany społeczne Francji okresu Trzeciej Republiki oraz fin de siècle. Ukazuje głównie takie ówczesne warstwy społeczne, jak arystokracja i mieszczaństwo. Zwraca uwagę na próżność, wyniosłość i snobizm przedstawicieli klasy średniej. Francuski pisarz po raz pierwszy złamał tradycyjną konwencję powieści, opierającą się na linearnym prowadzeniu fabuły. Wprowadził w swojej twórczości tzw. czas psychologiczny, łamiąc w ten sposób zasadę chronologiczności zdarzeń. Rozluźnienie obowiązujących rygorów polegało również na wprowadzeniu do powieści psychologicznych introspekcji, osobistych wspomnień bohaterów, a także mitologizacji rzeczywistości. W twórczości Marcela Prousta można odnaleźć zbieżność z założeniami psychoanalitycznymi Zygmunta Freuda. Głównym motywem powieści francuskiego autora jest poszukiwanie utraconego czasu i odnajdywanie w nim istoty własnego „ja”. Marcel Proust spore znaczenie nadaje także sztuce, której rolą ma być ukazywanie głębi ludzkich przeżyć.