W kolejce do nieba

Jan Twardowski przyszedł na świat 1 czerwca 1915 roku, a zmarł 18 stycznia 2006 roku. Zarówno miejscem jego urodzenia, jak i śmierci była Warszawa – został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim. Jan Jakub Twardowski zalicza się do najbardziej znanych i cenionych polskich księży poetów. Pierwszy tomik jego wierszy został wydany w 1937 roku i przyjął nazwę „Powrót Andersena”. W 1947 roku ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując tytuł magistra. Twardowski podczas II Wojny Światowej walczył w szeregach Armii Krajowej, brał udział w Powstaniu Warszawskim. W 1948 roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Warszawie. Świecenia kapłańskie przyjął 4 lipca 1948 roku. Pierwszym miejscem, w którym odbywał posługę jako wikary była parafia w Żbikowie. Ksiądz Twardowski zajmował się m.in. nauczaniem religii w szkole specjalnej, głoszeniem kazań dla dzieci, a także prowadzeniem zajęć dla kleryków. Poeta został uhonorowany przyznaniem szeregu prestiżowych odznaczeń – m.in. Nagrodą Ikara (2000), Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski (2006), Nagrodą Totus (2001), Nagrodą Złotego Feniksa (1999) czy Orderem Uśmiechu (1996). Otrzymał również akademicki tytuł honorowy Doctor honoris causa, przyznany przez władze Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w 1999 roku.

Twardowski w swoich wierszach podejmował zarówno tematykę teologiczną, jak i dotykał codziennych problemów, z którymi zmaga się każdy człowiek – miłość, samotność, poszukiwanie sensu życia, rozpacz, zakochanie, lęk, śmierć czy przemijanie. Dlatego jego twórczość trafia również do osób niewierzących. Poezja Twardowskiego cechuje się wyjątkową prostotą, szczerością, humorem i głębią duchowych przeżyć. Pełno w niej odniesień do świata przyrody, przedstawianego przez autora w urokliwy sposób. Do najbardziej znanych wierszy Twardowskiego można zaliczyć takie tytuły jak: „Śpieszmy się”, „Samotność”, „Szukam” czy „Przezroczystość”. Największą popularność zyskał dzięki tomowi poezji „Znaki ufności”, wydanemu w 1970 roku. Według księdza Jana Twardowskiego rolą poezji jest w pierwszej kolejności ukazywanie prawdy, co powinno poprzedzać przedstawianie własnych przeżyć autora.