Wierzę, żeby rozumieć. Michał Heller w osobistej rozmowie o życiowych wyborach

Michał Heller przyszedł na świat w 1936 roku w Tarnowie. Jest księdzem katolickim, teologiem, kosmologiem i filozofem. Do jego specjalizacji należy filozofia przyrody oraz kosmologia relatywistyczna. Heller napisał setki artykułów i kilkadziesiąt książek. Otrzymał również kilkanaście ważnych nagród za swoją działalność. Najważniejsza spośród nich to Nagroda Templetona, która została mu wręczona za budowanie pomostów pomiędzy wiarą i nauką. Oprócz tego przyznano mu wiele odznaczeń państwowych i naukowych, a także liczne tytuły honoris causa. Poza tym Michał Heller jest współzałożycielem Ośrodka Badań Interdyscyplinarnych, a także pomysłodawcą, założycielem i dyrektorem Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych. Począwszy od 1981 roku został pracownikiem Watykańskiego Obserwatorium Astronomicznego oraz członkiem Papieskiej Akademii Nauk.

Książki Michała Hellera udowadniają, że rozum i wiara nie muszą stać ze sobą w sprzeczności. Wprawdzie dopuszcza, że istnieją pomiędzy nimi pewne konflikty, lecz ostatecznie oba te obszary doskonale się uzupełniają, a ignorancja jest ich największym wrogiem. Nauka w jego opinii dostarcza ludziom wiedzę, natomiast rolą wiary jest nadawanie sensu życia. Ksiądz w swoich książkach wyjaśnia w zrozumiały dla zwykłego czytelnika sposób trudne zagadnienia z pogranicza wiary i nauk przyrodniczych. Istnienia Boga upatruje w porządku otaczającego nas świata oraz w istniejących prawidłowościach matematycznych. W opinii autora teologowie nie powinni bać się nauki i stosować religijnych wyjaśnień w celu tłumaczenia złożonych zagadnień przynależnych nauce. W związku z tym Michał Heller jest zdecydowanym przeciwnikiem teorii kreacjonizmu oraz „inteligentnego projektu”. Postuluje w swoich książkach, artykułach i wystąpieniach, aby Boga nie traktować jako „zapchajdziurę” do wypełniania luk we własnej wiedzy empirycznej. Jest jednocześnie przeciwnikiem skrajnych nurtów we współczesnej nauce, które jako przedmiot zainteresowania traktują wyłącznie to, co materialne, odrzucając sferę duchową (redukcjonizm, materializm czy determinizm).