Wojna i pamięć. Zapiski z czasu wojny

Gotthard Heinrici (1886-1971). W czasie I wojny światowej ciężko ranny podczas ataku gazowego. Służbę II wojnie rozpoczął od kampanii w Polsce w 1939 roku. W czerwcu 1940 r: otrzymał awans na generała piechoty. W wojnie z ZSRR początkowo dowodził XLIII Korpusem, a w styczniu 1942 4. Armią w Grupie Armii „Środek”. Odwołany z frontu w 1943 r. na skutek zatargu z Hermannem Göringem. W roku 1944 głównodowodzący zgrupowaniem Armii „Środek”, a po jego likwidacji w wyniku operacji „Bagration” dowódca formacji przygotowujących obronę linii Karpat, nazwanej Grupą Armii Heinrici.

Dnia 3 marca 1945 r: odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami a 20 marca 1945 mianowany dowódcą Grupy Armii Wisła – obrony linii Odry przed ofensywą Armii Czerwonej. 8 kwietnia 1945 r. odmówił walki w obronie za wszelką cenę, za co został zwolniony przez Naczelnego Wodza Adolfa Hitlera. W maju dostał się do niewoli amerykańskiej. Gotthard Heinrici uważany jest za wybitnego specjalistę od walk w obronie, dbającego jednocześnie o swych żołnierzy. Z uwagi na niski wzrost, a jednocześnie siłę charakteru przez podwładnych nazywany Unser Giftzwerg (Nasz zjadliwy gnom).

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.